Ada Jongejan
Meer dan 100 jaar geschiedenis van de firma Tuinder
In 1900 is de firma Tuinder opgericht door grootvader Cornelis van de huidige eigenaar Cornelis met als roepnaam Kees. Bij de geboorte van Kees, toevallig op de oprichtingsdatum, zei zijn grootvader: ‘Noem ‘m maar Cornelis, dan hoeven we de naam op de pui niet te veranderen’. Op de etalageruit staat dan ook net als vroeger nog steeds C.Tuinder & Zn. In Vrij Nederland van 13 juni 2009 is de etalage van Tuinder opgenomen in het artikel ‘Fotodocument’.
Grootvader Cornelis was, evenals zijn vader, schoenreparateur. Samen met zijn broer heeft grootvader een verbetering voor het zogenaamde geleng, dat is het verstevigd deel van de zool tussen hak en voorzool van de schoen ontwikkeld. Schoenen met dat geleng zijn onder de naam Welfschoenen (voor moeilijke voeten) op de markt gebracht. De broer van de grootvader kreeg daarvoor het patent..
De broer begon een groothandel in schoenen en Cornelis stichtte in 1900 een schoenreparatiebedrijf op de Ceintuurbaan 276. Het bedrijf op de Ceintuurbaan is daarna nog verhuisd naar de nummers 97 en 304. Eind jaren twintig/begin jaren dertig veranderde het reparatiebedrijf langzamerhand in een schoenenwinkel, niet ongebruikelijk in die tijd. In 1980 is de winkelfunctie op de Ceintuurbaan 304 opgeheven. Het pand dient nu nog deels als opslagruimte, maar er is nog steeds een etalage met schoenen. De huidige winkel in de Maasstraat kwam er In 1935 bij.
De ouders van Kees waren tot 1976 mede-eigenaren. Cornelis Tuinder, de huidige eigenaar kwam er in 1976 als firmant bij. Sinds 1994 kan Kees Tuinder zich eigenaar noemen van het bedrijf. De vader van Kees volgde in Den Haag op de Vakschool de opleiding voor het maken van schoenen en voetverzorging. Hij werkte in de winkel op de Ceintuurbaan en stopte daar in 1980 vanwege overvallen elders in de stad. Zijn vrouw werkte in de winkel in de Maasstraat en moest er vanwege een tia(een voorbijgaande beroerte) in 1994 mee ophouden. Zoon Kees begon in 1959 in de firma. Zijn zus en zwager hebben ook in de zaak gewerkt tot de vader van de huidige Kees er mee stopte. Het huidige winkelpand in de Maasstraat wordt sinds 1935 gehuurd. De winkel was toen een woonhuis, waar in de kamers aan de straat dameskleding werd verkocht. Toen grootvader de huur in 1935 overnam, werd contractueel vastgelegd dat hij het voorste deel tot een winkelpand zou verbouwen. Zo geschiedde. Een deel van de winkel is afgeschermd voor de pedicurebehandeling.
Geboren en getogen in de Rivierenbuurt begon Kees als veertienjarige in de winkel met eenvoudig werk als afstoffen. Van zijn ouders heeft hij veel over het vak geleerd. Daarnaast haalde in 1963 zijn diploma voor schoenwinkelier en voetverzorging bij de toenmalige Stichting Vakopleiding en Vakexamens. Net als zijn vader heeft hij
jarenlang les hebben gegeven bij deze Vakopleiding, die nu niet meer bestaat.
De winkel heeft sinds 1935 twee kleine verbouwingen ondergaan. In 1953 kwamen er speciaal gemaakte comfortbanken met een verhoogd zitgedeelte voor de wat oudere klant. De sfeer uit de beginperiode is nog duidelijk zichtbaar in de winkel.
Tot aan het plafond staan de schoenendozen in de winkel opgestapeld.
Alle dozen hebben hetzelfde speciale Tuinderetiket. Dat etiket is op de Grafische School ontworpen ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de winkel. De handtekening van grootvader diende als basis voor het etiket.
Verder zijn er in de winkel nog allerlei voorwerpen te vinden afkomstig van ouders en grootvader, zoals schoentjes van porselein, brons en keramiek. In de winkel staat ook een verzameling potjes met zand overal vandaan meegenomen door klanten.
Kees zal de laatste eigenaar zijn. De geschiedenis van de firma heeft hij in multomappen zorgvuldig gearchiveerd. Zijn studerende dochter, die andere ambities heeft, zal de zaak niet voortzetten. Daar heeft Kees vrede mee, aangezien succes niet erfbaar is, want zoals het gezegde luidt: ‘De geldbuidel hangt nooit langer dan twee generaties aan dezelfde deurknop’.
Een speciale schoenenwinkel met voetbehandeling voor bewoners van de buurt en daarbuiten
In de winkel kan men terecht voor heren- en damescomfortschoenen voor zomer en winter. In de praktijk komen er vooral vrouwen. Als vrouwen wat aan hun voeten hebben, zijn zij geneigd om er eerder wat aan te laten doen dan mannen. Het zijn vooral senioren die zijn winkel bezoeken. Het merendeel van de klanten komt voor een voetbehandeling en men koopt dan ook vaak bij hem de schoenen. Qua smaak signaleert Kees een verschuiving bij de ouderen. Men is kritischer geworden en het uiterlijk van een schoen is nu belangrijker dan vroeger. Tot 1975 verkocht Kees ook kinderschoenen, maar langzamerhand waren er minder kinderen in de buurt. Naast schoenen zijn er in de winkel ook aanverwante artikelen als schoencrème en schoenfournituren te koop. De winkel trekt vooral buurtbewoners, maar ook buiten de buurt weet men hem te vinden, veelal op basis van recommendatie. Het is geen buurtwinkel in de zin dat men voor een praatje naar binnen loopt. Wel is Kees vaak een luisterend oor tijdens de pedicurebehandeling.
Het succes van de winkel is volgens Kees de combinatie voetverzorging en verkoop van schoenen. Hij verlost mensen soms van jarenlange pijntjes door een voetbehandeling en dat maakt het vak zo leuk. Loopt een klant moeilijk, dan informeert Kees daarnaar en vaak is dat met een eenvoudige voetbehandeling te verhelpen. Tachtig procent van de voetproblemen heeft met de lengtemaat te maken. Onze voeten worden namelijk langer door het verzwakken van onze spieren. Dat kan tussen 30 en 80 jaar anderhalf tot twee maten schelen. Grote voeten vinden velen echter niet leuk en daarom koopt men vaak te kleine schoenen!
In 2011 heeft Kees op 30 april een Koninklijke onderscheiding gekregen, Lid in de Orde van Oranje Nassau, voor zijn 30- jarige vrijwilligerswerk bij de Stichting Licht en Lucht. Bij deze Stichting is Kees penningmeester. Elk jaar organiseert Kees voor deze Stichting vakantiedagkampen voor basisschoolkinderen in Amsterdam.
