Vaste klanten, vaste bijnamen!

Een heleboel vaste klanten hadden iedere vrijdag en/of zondag dezelfde bestelling. Elke bestelling stond dan ook achter in het winkelboek opgeschreven. Gerda maakte vervolgens briefjes van de desbetreffende klant en dan werd deze bestelling klaargezet.

Soms was dit wel eens moeilijk, als Gerda de naam van de klant niet wist. Maar veel van deze klanten hadden wel vaak een bijnaam. Zo hadden we; de man met de pijp, de saggerijn, de man met de scheven hoed, de Swiebel, de regenjas, de prutlip, de snor, tandeloze bekkie. Soms gaf dit wel eens aanleiding tot misverstanden.

Zo hadden we eens een verkoopster die aan één van onze vaste klanten vroeg: ‘Kan ik even helpen mevrouw Swiebel?’ Zij was helaas niet op de hoogte dat dit de bijnaam was van mevrouw. Deze mevrouw swiebelde namelijk erg met haar benen.

Op een andere keer kwam een meneer zijn bestelling halen. De niet goed ingelichte verkoopster vroeg naar zijn naam, maar ook naar zijn bestelling. Hij had een grote challe met maanzaad besteld. Maar hoe de verkoopster ook zocht, zij kon geen grote challe met maanzaad voor deze meneer tussen de bestellingen vinden. ‘Meneer het spijt me maar er is geen challe voor u weggelegd.’

‘Ik kom al jaren in de bakkerij en ik weet zeker dat mevrouw Verdooner een challe voor mij klaar heeft gelegd’, zei de steeds bozer wordende klant.

Gerda zag het gebeuren en trok de verkoopster bij haar middel naar de keuken. Er was namelijk wel degelijk een grote challe weggelegd, maar dan wel op zijn bijnaam: de saggerijn!

Dit verhaal is overgenomen uit: Herinneringen van Dave Verdooner, de Boletjesbakker.