Documentaire Winckel 213

Winckel 213 was een bijna 70 jaar oude degelijke fourniturenzaak in Amsterdam. Vanuit de hele regio kwamen klanten voor unieke knopen, gespen, stoffen, band en vingerhoedjes naar de Ceintuurbaan 213 in Amsterdam. Je word er vakkundig geholpen door degelijke dames. Efficiënt, met gratis advies en een grap en een grol na. Maar, na 70 jaar ‘kwaliteit voor weinig’ moest de Winckel noodgedwongen sluiten. 

In de documentaire volgen we Corrie van Dijk (75), eigenaresse en dochter van de oprichter Jan van Dijk († 1973). Corrie is geboren in Winckel 213. Ze is nu grijs, klein en pittig en heeft een geheel eigen bestuursmodel voor de Winckel. Iedereen is gelijk, niemand is de baas en zij beslist. Echter in alles wat zij doet, privé en zakelijk, voel je nog steeds de aanwezigheid van haar vader. Altijd maar de vraag of ze het wel goed doet. Hij is al 35 jaar dood maar nog immer prangend aanwezig: Corrie van Dijk, is nog steeds de dochter van Jan van Dijk. 

En we volgen Rietje (57), Corrie’s steun en toeverlaat. Deze flamboyante Amsterdamse is 25 jaar geleden voor een dagje ingevallen en nooit meer weggegaan. Rietje en Corrie hebben een ‘Winckel huwelijk’. Enerzijds vormen zij een geoliede machine, ze vullen elkaar naadloos aan. Maar apart van elkaar hebben ze totaal tegenovergestelde leefstijlen en meningen. 

Winckel 213 had een grote sociale functie. Het publiek was zeer divers: arm en rijk, jong en oud, allochtoon en autochtoon. Ze kwamen kijken, soms kopen, soms hangen en genieten van de sfeer, de rituelen en handigheidjes van de gestaag doorwerkende dames. Handen en mond bewogen continu en even snel bij de dames van de Winckel. Verder was zowel de klantbenadering als de prijsstelling ‘vintage Corrie’: de service is vooroorlogs hoog en de prijzen zijn oneigentijds laag. 

Maar begin januari deelt Corrie tussen koffie en afwas ook haar bestuursmodel mee dat ze Winckel 213 gaat sluiten. Er komt een nieuwe huurbaas met een nieuwe huurprijs en die kan ze nooit opbrengen. Het personeel accepteert het in berustende wijsheid. De klanten zijn verbijsterd en verdrietig’. Dit soort winkels vind je niet meer, en het komt nooit meer terug”. Het is de teloorgang van een niet terug te draaien tijdperk. Een typerende ontwikkeling gelijk opgaand met het verdwijnen van de naoorlogse wederopbouw generatie. 

In diezelfde maand begint de opheffingsuitverkoop. Sluiting is gepland ‘als het op is’. De Winckel wordt nu dagelijks overspoeld met zoekende, graaiende, verdrietige klanten die hun slag slaan ‘nu het nog kan’. Soms liefhebbend sentimenteel, soms verbijsterend inhalig en tot op de centen nauwkeurig afdingend op de 50% uitverkoopsprijs. 

Rietje en Corrie hebben het er moeilijk mee. De troep, de chaos, de te volle Winckel, de hebberigheid en de immer terugkerende vraag. “Wanneer en waarom gaan jullie echt dicht?” De aftakeling is voelbaar en wordt ook steeds zichtbaarder. Corrie verkoopt zo rigoureus, dat ze sommige klanten tijdens de uitverkoop ook al het meubilair laat kopen, slopen en meenemen. Aan het eind van de dag verzuchten ze: “ik vind er niks an”. Ze ploegen echter nog weken door en proberen wanhopig hun ‘Winckel 213 waardigheid’ te behouden. 

1 mei. De laatste dag. De eens zo volle Winckel is leeg en kaal. De schappen zijn leeg. De bijzondere meubels, de antieke kastjes, de 4 meter lange majestueuze knopenkast; alles is verkocht. Wat rest wordt door de dames gepassioneerd en eigenhandig gesloopt. Een opkoper neemt de allerlaatste spullen mee. Rietje vertrekt eerder. Ze weet niet waar ze morgen werkt, ze heeft nog niets. Corrie sluit voor de laatste keer af en gooit de sleutels door de brievenbus naar binnen. Voor de etalage langs loopt ze naar de tramhalte. Een tocht die ze 70 jaar lang gemaakt heeft. 

Lees meer over de Winckel op deze site. 

Tekst: Jan Scholte (regie en productie)

De DVD van de documentaire " Winckel 213"  is  te bestellen door overmaking van 17,95 op 7365677 ovv DVD ” Winckel 213″ plus adres en woonplaats . De DVD wordt dan per omgaande naar u verstuurd.