Echte zelfbediening bij Groenteman Nienhuis

Verteller: Fallback image Erica Visser
Willemspark

Toen ik in de jaren zestig in de Valeriusstraat kwam wonen, was er schuin aan de overkant een groenteman, Nienhuis. Daar werd ik natuurlijk al gauw vaste klant. Ik ontmoette daar andere vrouwen uit de buurt en ik bracht er mijn oude kranten heen, want de groente werd in die tijd meestal in krantenpapier verpakt.

Ik zag hoe het assortiment in de loop der jaren langzaam werd uitgebreid. Tenslotte gingen er behalve groente en fruit bijna alle zaken over de toonbank die je bij een kruidenier kunt krijgen. En toen, ergens in de jaren zeventig, ging de familie Nienhuis over tot een drastische modernisering. De winkel was niet heel groot, maar niettemin werd hij veranderd in een zelfbediening. Voorin kwamen schappen met de kruideniersartikelen, achterin een kleine toonbank, waar groente en fruit werden afgewogen. Bij de deur stond een kassa met een stoel erachter. 

Als Mevrouw Nienhuis achterin de winkel met de groente bezig was en ik of een van de andere vrouwen die heel vaak in de winkel kwamen, had een mandje volgeladen en stond bij de kassa te wachten, dan kon het gebeuren dat ze van achteren riep: ‘Sla het zelf maar even aan’.

Dan ging ik zitten, sloeg mijn boodschappen aan, opende de kassa, betaalde en haalde eventueel het wisselgeld er uit. ‘Daaaag’ riep ik dan naar achteren en ging naar huis. Dat was pas echt zelfbediening.

Alle rechten voorbehouden

603 keer bekeken