Frits Slicht
Wanneer er een taart werd besteld, dan dachten een heleboel klanten, dat ik zoiets in een paar minuten kon maken. Maar onze slagzin was: “Een taart maken gaat vlug. Toveren duurt iets langer”.
Zo kwam het wel eens voor dat er op een zondag telefonisch een heel donkere chocoladetaart van 25 gulden werd besteld. Het was weer eens een ouderwets drukke zondag en af en toe liep ik naar de kassa om het papieren geld op te halen (in een zakkeltje).
Omdat het zo druk was stond Opa, de vader van Gerda, in de deuropening van de winkel om, beetje bij beetje, de klanten binnen te laten. Opa was vrij groot, hij was 1.96 meter, en dat imponeert toch wel en de klanten vonden het leuk: een portier bij een brood- en banketbakker.
De dochter van Levie Appelboom kwam de bakkerij binnen om de eerder bestelde chocoladetaart te halen. Bij de deur vroeg ze al of ie al klaar was. Ik kreeg er een beetje de P in (toveren duurt nu eenmaal iets langer). Zij ging de keuken in met een lang gezicht en een beetje humeurig omdat ze moest wachten. Twee uur later kwam ze de bakkerij weer in. Al die tussenliggende tijd had ze (met een geleend schortje) in de winkel staan helpen. Een ras verkoopster! Toen ik haar de taart cadeau wilde doen, was ze beledigd.
Dit verhaal is overgenomen uit: Herinneringen van Dave Verdooner, de Bolletjesbakker.
