Frits Slicht
Als banketbakker had ik het in het bijzonder rond Sinterklaas erg druk. Ik begon in september, oktober al met de voorbereidingen. Mijn vaste relaties uit het bedrijfsleven stuurde ik dan een circulaire met de mededeling dat 5 december weer voor de deur stond en dat het tijd werd om de banketletters te bestellen.
Weken later, op een zondag, komt Onnie binnen. Hij keek mij aan en zei: ‘wat zit je toch schlemielig te kijken?’ Ik vertelde hem dat het dit jaar niet liep met de verkoop van banketletters. Een aantal oude relaties had al laten weten dat zij hun bedrijf hadden verkocht of dat ze mecholle (failliet) waren. Ik had al mijn inkopen al gedaan (honderden kilo’s amandelspijs, roomboter voor de bladerdeeg en dozen) het zou me op deze manier een enorme zeper opleveren.
Onnie kocht een kleine galle en nog wat kleine dingetjes. ’s Avonds werd er gebeld, of hij de matzebakker aan de lijn kon komen. Met een mond vol soep vroeg ik wat er aan de hand was. ‘Je hebt me een klein galletje verkocht zonder tumpi.’ Het was Onnie, na enig gevloek vroeg ik wat er nu eigenlijk aan de hand was. ‘Je moet morgen Datex bellen, ze willen 300 banketletters, vraag maar naar de heer Smit. En oh ja, volgende keer wil ik een hele galle.’ Hij hing op en ik bleef met open mond achter. Ik was te verbouwereerd om verder te eten. Totdat de telefoon opnieuw ging. Het enige wat ik hoorde was; ‘bel morgen Jopie, hij wil 100 letters hebben’. Zo heeft hij er in totaal 1100 aan de man gebracht, zelf had hij er ook 200 besteld.
Niet alleen een vaste klant, ook een gawwer voor het leven!
Dit verhaal is overgenomen uit: Herinneringen van Dave Verdooner, de Bolletjesbakker.
